کد مطلب:190845
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:118
درس های این وصیت
1. هرگاه می خواهیم سفارش به كاری كنیم و پیامی به كسی بدهیم، اول با سلام آغاز كرده و اظهار محبت نماییم.
2. همه ی ما موظفیم این كلمات گهربار را به همه ی دوستان و موالیان امامان معصوم علیهم السلام برسانیم.
3. مقید باشیم در مسیر تقوا و راستی و حقیقت حركت كنیم.
4. توانمندان جامعه (چه از نظر مادی و چه از نظر معنوی) حال زیردستان را مراعات كنند و از آنان دستگیری نمایند و كوشش كنند ارتباط بیش تری بین اقشار مختلف جامعه برقرار باشد.
5. موالیان اهل بیت علیهم السلام در فكر این باشند كه بزرگ ترین وظیفه ی آن ها، زنده كردن نام و یاد و آیین اهل بیت علیهم السلام است؛ یعنی آشنایی با قرآن و عترت و عمل نمودن به فرامین این دو امانت، موجب سعادت دنیا و آخرت و مایه ی رستگاری و نجات
[ صفحه 110]
ماست، و رحمت واسعه ی خداوند متعال را شامل حامل ما خواهد كرد.
6. این را بدانیم كه خاندان عترت و طهارت از ما چیزی جز عمل نمودن به راهنمایی های قرآن و عترت نمی خواهند؛ تنها توقع آن بزرگواران ، توجه به ثقلین است كه آن هم نهایتا به سود خود ما خواهد بود.
7. هنگامی ولایت اهل بیت علیهم السلام از ما پذیرفته خواهد شد و به این مقام می رسیم كه ورع و پرهیزكاری را اصل و اساس زندگی خود قرار داده و متقی باشیم، تا ان شاءالله به درجه ی فائزین برسیم، و شامل این حدیث شریف شویم:
قال رسول الله صلی الله علیه و آله: علی و شیعته هم الفائزون [1] .
پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود: علی و شیعیان او رستگارانند.
8. یكی از اسامی روز قیامت، یوم الحسرة می باشد. خدای سبحان در قرآن كریم می فرماید:
(و انذرهم یوم الحسرة) [2] .
آن ها را از روز حسرت بترسان.
از این رو در پایان این وصیت، می بینیم كه حضرت می فرماید: كوشش كنید جزء كسانی نباشید كه فردای قیامت حسرت و اندوه داشته باشند. بزرگ ترین حسرت مردم در روز قیامت این است كه توصیف عدل را می دانستند، اما عامل به آن نبودند.
[ صفحه 111]
[1] بشارة المصطفي، ص 187، ضمن حديث 2؛ مناقب اميرالمؤمنين، محمد بن سليمان الكوفي، ج 2، ص 596، ح 1100.
[2] مريم، 39.